Dziś na zajęciach warsztatowych odbyło się dyktando gwarowe. Młodzież chętnie podjęła się napisania tekstu, który był powoli czytany i wielokrotnie powtarzany. Zauważyłam, że łatwiej jest młodzieży posługiwać się tekstem gwarowym ustnie niż pisemnie. Napotkali pewne trudności nad którymi musimy popracować na dalszych zajęciach. Najczęstszym błędem było pisanie litery e zamiast y mimo że była wyraźnie słyszalna. Utwór jest mojego autorstwa zatytułowany ,,Pociorek”.
Pociorek – Brygida Murańska
Wszechmogoncy Łojce, uginom kolana,
dziynkujonc za łaski coś mi doł łod rana.
Zek sie łobudziła, łocyś mi łotworzył,
zaś mogłak uwidziej ty cuda coś stworzył.
Nimoz sie nadziwaj tym gwiozdom na niebie:
ziymi , lasom, gorom, co som blizyj Ciebie.
Tymu Beskidowi ka zyjom górole,
ka łąki, pastwiska polany i hole.
Tyś to wsytko łoddoł ludziom we władani,
nale zatracili-my posanowani.
Źle rządzymy światym , pycha nos tarmosi,
bez to brat na brata juz rynke podnosi.
Tak sie nom źle dzieje, bo zowiś wojuje,
a zły sie napawo , kie rodziny psuje.
Boze Łojce Wielgi, pytom piyknie Ciebie,
byś jesce kwilecke był cierpliwy w niebie.
Moze pomaluśku górole na ziymi,
zacnom świat naprawiaj , sercami nowymi.
Pytom Cie za wsytkik, co sie pyśniom wielce,
weź serce z kamiynia a dej zywe serce.
Takie co miłuje nie siebie samego,
nale wierzy w Boga w Trójcy Jedynego.
Tyś nasym Łojculkiym, jednako miłujes,
kozdymu zbawiyni dusy łobiecujes.
Zyjym tom nadziejom, ze bez to zbawiyni,
z nowym, zywym sercym , świat sie kapke zmiyni.
Kie za górolami pójdom do dobrego,
wsytkie Twoje dzieci, łodyjom łod złego.
Jesce roz dziynkuje za Bozy dziyj cały,
ło dobrom noc pytom, Łojculku kochany.
Poślijze Janioła niek trzymo łopieke,
nad rodzinom, światym i kozdym cłowiekiym.
A rano, kie bydzie Twoja wola w niebie,
zaś łocy łotworze, by wykwolaj Ciebie.
